Η ρυζόπιτα ήταν ένα γλυκό, το οποίο συνήθιζαν να πηγαίνουν στις λεχώνες. Το έφτιαχναν πολύ συχνά, κυρίως το χειμώνα. Τα προϊόντα τα προμηθεύονταν από το μπακάλη της γειτονιάς αλλά κάποια, όπως τ’ αυγά τα είχαν στα σπίτια τους. Δε συνοδευόταν απαραίτητα με κάτι άλλο. Την έτρωγαν συνήθως μετά το φαγητό. Η ρυζόπιτα συνεχίζει να μαγειρεύεται ακόμη και σήμερα. Για να τη φτιάξει κανείς πρέπει να διαθέτει το ειδικό ταψί, που ονομάζεται σινί, και την πλασταριά, όπου γυρίζουν την πίτα. Είναι πολύ παλιό γλύκισμα. Το έφτιαχναν οι ηλικιωμένες γυναίκες του σπιτιού και περνούσε από γενιά σε γενιά.

Συνταγή: Βαϊδου Αννέτα