Όταν τελείωναν τα αλώνια (Ιούλιο μήνα) και έβγαινε η πρώτη σοδειά, με το πρώτο αλεύρι που φέρνανε από το μύλο οι νοικοκυρές μαζί με τα άλλα ψωμιά ψήνανε και το τζιτζιρόκλικο.
Μαζί με ένα κλωνάρι βασιλικό που έβαζε πάνω στο τζιτζιρόκλικο η νοικοκυρά το πήγαινε στη βρύση της γειτονιάς. Κάτω από το τζιτζιρόκλικο η νοικοκυρά έβαζε μία κανάτα και μάζευε το νερό που περνούσε από την τρύπα του τζιτζιρόκλικου. Μετά αυτό το νερό το έριχνε στις αποθήκες και έκανε ευχή για να γεμίσουν με σοδειές.
Τη μέρα εκείνη που υπήρχε τζιτζιρόκλικο μαζευότανε όλα τα παιδιά της γειτονιάς γύρω από τη βρύση και μόλις το έβαζε η νοικοκυρά κάτω από τη βρύση, προσπαθούσαν να κόψουν το μεγαλύτερο κομμάτι για να το φάνε. Ένα κομμάτι άφηναν επάνω στη βρύση για τον τζίτζικα.
Συγχρόνως ρίχνανε και κέρματα, τα οποία τα έπαιρναν τα παιδιά.
Συνταγή: Γρέδη Παναγιώτα & Κυριακοπούλου Χρυσούλα
Σημ.: Το τζιτζιρόκλικο είναι σύνθετη λέξη από το τζίτζιρας (= τζίτζικας) και το κλίκι (= στρογγυλό ψωμί με τρύπα στη μέση, τσουρέκι, το κικλίσκιον των Βυζαντινών).