Τόπος ευλογημένος λες από τη φύση, το Νέο Σούλι βρίσκεται στους πρόποδες του Μενοικίου όρους, 8 km μόνο ανατολικά της πόλης των Σερρών και ανήκει στο δήμο Εμμανουήλ Παππά.
Βόρεια εκτείνεται το Μενοίκειο όρος, ενώ από τις τρεις άλλες πλευρές (ανατολικά, νότια και δυτικά) απλώνεται κάμπος πλούσιος και εύφορος. Καθαρά καπνοχώρι μέχρι πριν λίγα χρόνια, σήμερα οι κάτοικοι του έχουν απλώθει και σε άλλες καλλιέργειες.
Οι άνθρωποι αφιέρωναν αποκλειστικά σχεδόν το χρόνο τους για να καλλιεργήσουν αυτόν τον κάμπο.
Δουλευτάδες ακούραστη και η δουλειά σκληρή, είτε με το κρύο και τις βροχές άνοιξη, φθινόπωρο και χειμώνα, είτε κάτω από το λιοπύρι, που στον κάμπο γίνεται ασήκωτο φορτίο στις καλοκαιρινές ασχολίες.
Τα πράγματα με την παραγωγή δεν ήταν πάντα εύκολα. Υπήρχαν καλές χρονιές ή οι καλές εποχές που η σκληρή δουλειά αποζημιωνόταν και με το παραπάνω. Όμως υπήρχαν και οι αναποδιές. Κάποτε η παραγωγή έμεινε απούλητη, τα καπνά αντί να πηγαίνουν στους εμπόρους τα καίγανε, άλλοτε η τιμή δεν ήταν καλή ή η χρόνια δεν ήταν καλή.
Τα σπαρτά και τις άλλες παραγωγές είτε της ¨έκαιγαν¨ οι παγωνιές είτε της κατέστρεφαν άλλες κακοκαιρίες (χαλάζι, ξερα, βροχές, αέρας).
Οι άνθρωποι μαζί μετά άλλα έπρεπε να νοιαστούν και για τις σοδιές του σπιτιού. Για τις προμήθειες τους που θα τους ήταν χρήσιμες για το υπόλοιπο του χρόνου. Κι αυτή η έγνοια ήταν κατά ένα μεγάλο μέρος γυναικεία υπόθεση, μια που το κουμάντο στο σπίτι το κρατούσαν γυναίκες.
Η κάθε εποχή είχε και τις δικές της σοδιές. Η περίοδος συναγερμού για την νοικοκυρά ήταν κυρίως η περίοδος του καλοκαιριού και το φθινόπωρο. Έπρεπε μπαίνοντας ο χειμώνας να είναι όλα στη θέση τους.
