Στα παλιά τα χρόνια και μέχρι την δεκαετία το ’20 οι Δαρνάκες είχαν μια ιδιότυπη φορεσιά, που τους έκανε να ξεχωρίζουν, όταν επισκέπτονταν την πόλη των Σερρών στο παζάρι.
Η ανδρική φορεσιά συνήθως αποτελούνταν από :
- Φέσι μπλε στο κεφάλι στα χρόνια της Τουρκοκρατίας κι ύστερα τραγιάσκα ( ή κασκέτο).
- Γιλέκο μαύρο χοντρό μάλλινο.
- Άσπρο πουκάμισο βαμβακερό με μανίκια, μακρύ μέχρι το γόνατο (κάτω απ’ το γιλέκο).
- Στη μέση κόκκινο ή μαύρο φαρδύ ζωνάρι (ζναρ’).
- Εσώβρακο που έφτανε κάτω απ’ το γόνατο και δένονταν με τα ¨πατσιαλίκια¨.
- Κάλτσες χοντρές μάλλινες πλεγμένες στο χέρι με σχέδια.
- Τσαρούχια (τσιρβούλια) από δέρμα ζώου συνήθως γουρουνιού.
- Σαλβάρια ή σαλβάρα (αντί παντελόνι) με φαρδιά τη σέλα από μαύρο ή γκρίζο ¨σαγιάκι¨στον αργαλειό υφασμένο.
- Κοπαράνι (πανωφόρι) στη ράχη μαύρο ή γκρίζο.
- Ντουλαμά αλατζένιο (είδος γιλέκου) κάτω από το κοπαράνι.
Από το 1925 και μετά παρατηρήθηκε ότι λίγοι πλέον άντρες φορούσαν την παραδοσιακή φορεσιά, οι περισσότεροι και ιδίως οι νέοι προτιμούσαν τα φράγκικα. Συγκεκριμένα ο πατήρ Γαβριήλ αναφέρει : ¨ Ολιγιστοί ευρίσκονται σήμερον με ταις τσιακαις των. τα σαλβάρια των και με τους ντουλμάδες των. Τα μικρά παιδιά του σχολείου μανίαν έχουν δια τα φράγκικα…¨
Η γυναικία φορεσιά, που αντίθετα με την αντρική, διατηρείται ακόμα και σήμερα σε ηλικιωμένες γυναίκες αποτελούνταν:
- Φουστάνι (φστάν¨), φόρεμα μεταξωτό ή αλατζένιο μακρύ μέχρι τον αστράγαλο.
- φούστα μάλλινη ή πουκαμίσα μακριά κάτω απ’ το φουστάνι.
- Ποδιά κεντημένη με ζωηρά χρώματα, μπροστά και πάνω από το φουστάνι.
- Σιάλι (ζώνη) στη μέση.
- Σιαμί (μαντήλα) στο κεφάλι.
- Τζιουμπές ή τζιμπές (πανωφόρι) από τσόχα, το επίσημο και υφασμένο στον αργαλειό (γκρίζινο) το καθημερινό.
- Φλουριά κρεμασμένα στο στήθος μόνο οι παντρεμένες γυναίκες και οι νύφες στο γάμο τους.
- Παντούφλες.