Κάθε χρόνο, όταν έφτιαχναν το πρώτο ψωμί από αλεύρι συταριού της καινούργιας σοδειάς, ήταν έθιμο να ψήσουν κι ένα μικρό ιδιαίτερο ¨κλίκ(ι)¨ ( από το κυκλίσκιον των Βυζαντινών), ένα τσουρέκι, μια στρογγυλή κουλούρα με τρύπα στη μέση, που ήταν αφιερώμενο στο γνωστό ασταμάτητο τροβαδούρο του καλοκαιριού τον τζίτζικα (τζιτζιρας στη γλώσσα των Δαρνακοχωριτών) απ΄όπου προήλθε και η ονομασία ¨Τζιτζιρόκλικο¨. Στη συνέχεια τ’ αφηναν στο ¨σουλνάρ¨ ( βρύση) της γειτονιάς κι έπαιρναν οι περαστικοί από ένα κομμάτι ¨συμβολικά¨ για τον τζίτζικα.