- Λουκουμούδια.
Το βράδυ της παραμονής των Χριστουγέννων είχαν το έθιμο να θυμιατίζονται πριν να κόψουν το χριστόψωμο (πίτα) και να φάνε. Όλα τα μέλη της οικογένειας στέκονται όρθια γύρω από το τραπέζι κρατώντας αναμμένο ένα κερί και ο αρχηγός της οικογένειας, αφού έλεγε πρώτα μια προσευχή, στη συνέχεια θυμιάτιζε όλα τα μέλη, τα φαγητά, το σπίτι, τα ζώα, τα εισοδήματα, τον καπνό κι ύστερα κάθονταν όλοι γύρω από χαμηλό τραπέζι (σουφράς) σταυροπόδι. Πριν αρχίσουν όμως το φαγητό, τότε τρώγαν όλοι από ένα μεγάλο πιάτο και χρησιμοποιούσαν για πετσέτα ένα μακρύ μεσάλι απλωμένο γύρω απ’ το τραπέζι, έπρεπε ο καθένας να πάρει το ¨λουκουμούδι¨ του. Πάνω στο χριστόψωμο η νοικοκυρά είχε τοποθετημένα κυκλικά μικρά ψωμάκια-μπουκιές που τα ‘λέγαν ¨λουκουμούδια¨ και σ’ ένα απ΄αυτά ήταν βαλμένο το τυχερό ¨φλουρί¨ ( δεκάλεπτο ή εικοσάλεπτο ή δραχμή). στη συνέχεια έπαιρνε ο καθένας το λουκουμούδι του, το βουτούσε σε κρασί, για να μαλακώσει και να γλυκάνει κι έψαχνε να βρεί το νόμισμα. Ο τυχερός της βραδιάς δεχόνταν τις ευχές όλων για υγεία κι ευτυχία.
Το έθιμο επαναλαμβάνονταν πανομοιότυπα την παραμονή της Πρωτοχρονιάς και την παραμονή των Φώτων και το τραπέζι, που ήταν γεμάτο από ξηρούς καρπούς και σπόρους ( τα ¨όσπρια¨) το άφηναν μετά το φαγητό, όπως ήταν στρωμένο όλη την νύχτα.
- Σούρβα – Σούρβα.
Εκτός από τα γνωστά μας Χριστουγεννιάτικα κάλαντα τραγουδούσαν και το ¨Σούρβα – σούρβα¨, που έχει ως εξής :
¨ Σούρβα, σούρβα πουλλή γειά και πουλύ μπιρικέτ’
Δώσ’ κυρά μ’ καρύδια να ρίξουμε στα κιραμίδια,
να δωσ’ Θεός αρνούδια, κατσκούδια και μπόλκα γκουλιαρούδια”
- Κάλαντα Πρωτοχρονιάς.
Στα πολύ παλιά χρόνια τα κάλαντα της Πρωτοχρονιάς ήταν αλλιώτικα. Τα χαράματα της Πρωτοχρονιάς, δύο ώρες πριν ξημερώσει και με το πρώτο χτύπημα της καμπάνας έβγαιναν στους δρόμους παρέες νέων μ’ ένα ρόπαλο στα χέρια και κλωνάρια ελιάς και χτυπούσαν με την σειρά όλες τις πόρτες των σπιτιών φωνάζοντας την ευχή ¨ Καλή χρονιά, χαρά κι ευτυχία και βιό πολύ στο σπιτικό σας¨. Τότε έβγαινε η νοικοκυρά του σπιτιού και τους έδινε το φιλοδώρημα της εποχής εκείνης. που ήταν ξυλοκέρατα ή καρύδια ή κάστανα ή μήλα φυρίκια. Κι αυτό κρατούσε μέχρι το μεσημέρι.