Δαρνάκες

<<Δαρνακοχώρια: Υπό το γενικόν αυτό όνομα αναφέρονται τα ανατολικώς της πόλεως στο Σερρών χώρια, τα κατοικούμενα υπό αμιγούς και γνησίου ελληνικού πολιτισμού. Κυριότερα εξ αυτών είναι το Σαρμουσακλή (Πεντάπολης), Τοπολιάνη (Χρυσό), Σουμπάσκιοϊ(Νέον Σούλι), Βεζνίκον (Άγιον Πνεύμα), Δοβίστα (Εμμ. Παπά) και Τούμπα…>>.
Τα παραπάνω στοιχεία καταγράφονται σε έγγραφη έκθεση του, με τίτλο ” Σημειώσεις και οδηγίαι ” που υπέβαλε ο γραμματέας του ελληνικού προξενείου του Σερρών, Δημοσθένης Φλωριάς, για την κατάσταση που επικρατούσε στα Δαρνακοχώρια κατά την περίοδο του μακεδονικού αγώνα (1906), θέλοντας να βοηθήσει στην καλύτερη οργάνωση του αγώνα.
Με πιο τρόπο όμως κατάφεραν τα Δαρνακοχώρια ύστερα από σχεδόν πέντε αιώνων τουρκική κατοχική καταπίεση, να χαρακτηρίζονται με επίσημα στοιχεία από τους ανθρώπους του ελληνικού προξενείου Σερρών κατά την περίοδο αυτή, ότι κατοικούνται από ανοίγει και γνήσιο ελληνικό πληθυσμό;
Πιο ρόλο έπαιξαν σ’ αυτό οι παραδόσεις, η γλώσσα, τα ήθη και έθιμα, τα τραγούδια και θρησκεία;
Η αποκομμένοι  πληθυσμοί, είτε από λόγους γεωγραφικής μορφολογίας ή έλλειψης επικοινωνίας είτε άλλες φορές από λόγους συνειδητής επιλογής, κατάφεραν να διατηρήσουν γνήσια την πολιτιστική τους ταυτότητα μαζί με όλα εκείνα τα στοιχεία που καθορίζουν τη φυλετική  ταυτότητα και μοναδικότητά τους.
Μια τέτοια περίπτωση αποτελούν οι Δαρνάκες και τα Δαρνακοχώρια του νομού Σερρών. Η διαφοροποίηση τους αυτή πιστεύουμε ότι υπήρξε προϊόν μάλλον εκούσιας επιλογής, γιατί σύμφωνα με τα ιστορικά δεδομένα γνωρίζουμε – 530 χρόνια τουρκικής  σκλαβιάς (1383 μέχρι 1913) – Μακεδονικός αγώνας και τρεις Βουλγαρικές κατοχές – ίσως ήταν ο μόνος τρόπος επιβίωσης.
Τα Δαρνακοχώρια ή Νταρνακοχώρια  αποτελούσαν μία ομάδα πέντε (5) χωριών με πάρα πολλά κοινά γνωρίσματα. Ανήκαν σ’ ένα ενιαίο  γεωγραφικό (λοφώδη) και ιστορικό χώρο και είχαν την ίδια χαρακτηριστική φυσική αγροτική  οικονομία(κυρίως καπνοχώρια). Οι κάτοικοι τους ξεχώριζαν, γιατί είχαν πολλά κοινά γνωρίσματα, όπως κοινή καταγωγή και κοινές καταβολές, ένιαία γλωσσική ομοιογένεια και κοινά πολιτιστικά στοιχεία (ίδια ήθη, έθιμα και τραγούδια). Η φυλετική τους αυτή η καθαρότητα χωρίς επιμειξίες με άλλες φυλές (μέχρι πρόσφατα πάντρευαν τ’ αγόρια τους  μόνο με το ” Δαρνακοπούλες” και αντίστροφα), η διατήρηση επί τόσους αιώνες του “Δαρνάκικου” γλωσσικού ιδιώματος (με ρίζες αρχαίας, πιθανόν Δωρικής διαλέκτου), των εθίμων, των τραγουδιών τους και γενικά της γνήσιας λαϊκής παραδόσης μέχρι τις μέρες μας, αποτελούν μία εκπληκτική  ιδιαιτερότητα.
Ακόμα και μετά την Μικρασιατική καταστροφή, καθώς θυμούνται οι παλιότεροι, δεν εγκαταστάθηκαν πρόσφυγες στα Δαρνακοχώρια. Κι αυτοί οι ελάχιστοι που “τόλμησαν” να εγκατασταθούν ή μετακόμισαν αμέσως ή διέμεναν για λίγα χρόνια σε “παράγκες” σε μια τοποθεσία μεταξύ Πεντάπολης και Χρυσού και σε λίγα χρόνια και αυτοί μετακόμιζαν αλλού.

( Τα άρθρα που βρίσκονται στην ιστοσελίδα είναι από το βιβλίο ΝΕΟ ΣΟΥΛΙ (ΣΟΥΜΠΑΣΚΙΟΪ) ΙΣΤΟΡΙΑ – ΛΑΟΓΡΑΦΙΑ του τ. Γυμνασιάρχη κ. Γεωργίου Δ. Κόκκινου)

Ετικέτες , , , , , , .Προσθέστε στους σελιδοδείκτες το μόνιμο σύνδεσμο.

Τα σχόλια είναι απενεργοποιημένα.